یادداشت امیرحسین

        طرح کلی داستان به خودی خود جذاب هست ولی هنوز نفهمیدم چرا نوع روایت گری داستایوسکی اینقدر ملالت بار است که کلا مخاطب را همراه نمیکند!؟عشق های سرد و بی روح و وقایع ناگهانی و بدون حس تراژیک پشت سر هم بازگو می شوند تا منِ مخاطب بدون هیچ حس تعیلق و تنها به خاطر نام نویسنده کتاب را به سختی تمام کنم...
-ترجمه صالح حسینی خیلی بهتر از ترجمه جلال است تقریبا ترجمه جلال غیر قابل خواندن است.
-تجربه روانی کاراکتر ها خصوصا پای میز قمار قطعا تنها نقطه قوت کتاب است.