یادداشت فاطمه خوران🇮🇷🇵🇸

        این جلد چند تا تفاوت اساسی با بقیه جلدهای مجموعه جنگ پیرمرد داشت:
۱. داستان ناقص موند. تمام جلدهای قبلی جنگ پیرمرد یه داستان کامل رو تعریف می‌کردن و نیازی به خوندن جلد بعدی نبود ولی داستان تفرقه انسان ناقص موند و تو جلد بعدی (پایان همه چیز) تموم میشه
۲. نویسنده بجای اینکه داستانش رو یکپارچه تعریف کنه یعنی مثلا با یه شخصیت همراه بشه و داستان رو پیرامون اون شخصیت تعریف کنه، پاره پاره (از اینور جهان به اونور جهان پریدن) تعریف کرد و میشه گفت کتاب شخصیت اصلی نداشت (هر چند هری ویلسون رو میشه شخصیت اول در نظر گرفت)
شیوه روایت هم سوم شخص بود و ما مدام با شخصیت های مختلفی آشنا می‌شدیم و تو هر پاره با یکی از اونا همراه می‌شدیم تا بفهمیم چه خبره
اسکالزی البته پاره های داستانش رو به خوبی به هم وصل کرد و اونا رو از لحاظ زمان رویداد پشت سر هم و مرتب تعریف کرد تا سیر داستان رو از دست ندیم
۳. نکته خاص دیگه این کتاب این بود اسکالزی در طول کل کتاب فقط و فقط مقدمه چینی کرد برای جلد بعد (چون جلد بعدی رو هم خوندم میگم) و هرگز در مورد اشخاصی که پشت ماجرا بودن حرفی نزد و خواننده رو با حدس و گمان های خودش تنها گذاشت 
یعنی من و شمای خواننده یک جلد تمام کارمون این میشه که بشینیم حدس بزنیم کی پشت قضیه اس و هرگز هم روایت با این اشخاص همراه نمیشه و فقط خبر کارهاشون رو میشنویم
همین ندونستن درباره اشخاصی که طرف دیگه ماجرا هستن باعث شده همه چی مرموز باشه و من اینو خیلی دوست داشتم
۴. بسیاری از شخصیت ها زن بودن. منظورم از بسیاری یه چیزی تو مایه های سه چهارم شخصیت هاست. از دیپلمات ها بگیرین، تا افسرای نظامی و خلبان ها و معاون ها و دستیارها و... و من اینو دوست نداشتم. بنظرم خیلی افراطی بود و اسکالزی میتونست با ترکیب ۵۰-۵۰ کار رو خیلی طبیعی تر دربیاره 
باقی مسائل مثل بقیه جلدها بود:
طبق معمول باقی جلدها قلم اسکالزی و داستان طنز و جذاب بود. حسین شهرابی هم به روون ترین و خوشخوان ترین شکل ممکن ترجمه کرده بود. اشکالی هم تو ویراستاری یادم نمیاد دیده باشم.

خلاصه بخوام بگم این کتاب رو دوست داشتم، جذاب و هیجان انگیز و مرموز بود و ۵ ستاره بهش میدم. میخواستم بخاطر اون مسئله تعداد بسیار بالای شخصیت های زن ۰.۵ ستاره کم کنم ولی خب ۴.۵ ستاره برای این کتاب کمه پس همون ۵ میدم