یادداشت امیرحسین شریفی

        چند نکته درباره کتاب تکنوفئودالیسم آنچه سرمایه‌داری را نابود کرد 

۱. فناوری به مثابه ایدئولوژی 
نویسنده توی این کتاب تلاش می‌کنه تا نشون بده فناوری‌های جدید به خصوص بعد از ظهور و فراگیر شدن اینترنت به هیچ عنوان خنثی نیستن. شاید با این ایده مخالف باشید اما یادتون نره که باید برای استدلال‌های جدی این کتاب، پاسخ‌های قانع کننده پیدا کنید. 

۲. ما همه برده‌ایم 
این کتاب به طرز نگران کننده‌ای نشون میده که فناوری‌های جدید مبتنی بر اینترنت در حال تبدیل کردن همه ابنا بشر به برده‌ هستن. برده‌هایی که نه تنها رایگان برای اربابانشون کار میکنن، بلکه حتی مثل برده‌های قدیمی هیچ حس خشمی از ارباب‌ها به دل ندارن و با جون و دل در خدمت شون هستن. اگر با خوندن کتاب با این نظر نویسنده موافق بشید، احتمالا شما هم مثل من سردردهای شدیدی پیدا کنید. البته که پاسخ‌های شبه آرمانشهری نویسنده برای دغدغه‌های مطرح شده در کتاب هم قابل تامل هستن.

۳. چرا در ایران به این موضوعات فکر نمی‌کنیم؟ 
نویسنده کتاب اگر در ایران ما زندگی می‌کرد، احتمالا هیچ وقت فرصت پیدا نمی‌کرد حتی به تکنوفئودالیسم فکر کنه. چه برسه به اینکه بخواد درباره‌اش کتاب بنویسه. به‌نظرم مادامی که از بالاترین سطوح تصمیم‌گیر در کشور تا کف جامعه همگی درگیر موضوعات مرتبط با مصرف فناوری مثل فیلترینگ هستیم، اساسا فرصت نمی‌کنیم به اثر تکنولوژی روی جامعه در بلند مدت فکر کنیم. من نمی‌خوام اینجا درباره فیلترینگ اظهار نظر موافق یا مخالف مطرح کنم. فقط می‌خوام بگم که همه دغدغه و مواجهه ما با فناوری نباید در این حد و اندازه باشه.

۴. کی این کتاب رو بخونیم؟ 
هر چند نویسنده تمام تلاشش رو کرده تا نقطه نظراتش رو به ساده‌ترین شکل ممکن مطرح کنه اما به نظرم حتما نیاز به تمرکز زیادی برای فهمیدن درست اونچه توی کتاب میاد هست. بخاطر همین وقتی برید سراغ کتاب که فرصت کافی دارید. خلاصه که به درد جایی مثل مترو و اتوبوس نمی‌خوره.