یادداشت زهره دلجوی کجاباد
1402/1/27
3.2
6
نمی‌دانم چه‌طور می‌شود هم کتابی را دوست نداشته باشی و هم بخواهی بخوانی‌اش. در قند هندوانه برایم این‌طور بود. مثل هندوانه شیرین و راحت خوانده می‌شد ولی تهش احساس می‌کردی چیزی نخورده‌ای (نخوانده‌ای) انگار. همه‌اش آب بود و رودخانه و ماهی قزل‌آلای محبوب براتیگان. شاید همین کاری که می‌تواند با مخاطب بکند خودش نشان چیره‌دستی باشد. نمی‌دانم. اما از تخیلات مکتوب براتیگان در این کتاب لذت بردم و ممنونم که آنها را با ساده‌ترین کلمات از ذهنش بیرون آورد و بهمان نشان داد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.