یادداشت مجید اسطیری

        سال ۸۷ توی خوابگاه خواندمش و خیلی لذت بردم. یکی دو تا از داستان ها را آن قدر دوست داشتم که بلند می‌خواندم و هم اتاقی ام گوش میداد و حتی صدایم را هم ضبط کردم.
یک نوع خشونت روستایی در کارها هست که من دوست دارم.
دوستی میگفت می‌گویند حافظ خیاوی تجلی دوباره غلامحسین ساعدی است. قبول ندارم. خیاوی قصه گو تر است و رنگ ها را بهتر میشناسد.