یادداشت پریا

         نمایشی تلخ و واقع‌گرایانه از زندگی زن‌های طبقه کارگره که توی فقر، کار طاقت‌فرسا و نبود انتخاب‌ گیر افتادن. نمایش خط داستانی مشخصی نداره، بلکه صحنه‌هایی از زندگی چند زن رو نشون می‌ده که هرکدوم دنبال چیزای ساده‌ای مثل عشق، احترام یا رهایی هستن، ولی جامعه هر بار جلوشون رو می‌گیره.
ساختار نمایش تکه‌تکه‌ست، ولی همشون یه حس مشترک دارن: خستگی، ناامیدی و گیر کردن تو یه چرخه بی‌رحم. سبک نوشتار چرچیل ساده، صادقانه و بدون قشنگ‌کاریه. چیزی که اثر رو قوی می‌کنه، همین صداقتشه.

در کل یه نمایش‌نامه فمینیستی، اجتماعی و تلخ که بی‌صدایی زن‌ها رو بلند می‌کنه و بهت نشون می‌ده چطور "زندگی معمولی" برای بعضیا، می‌تونه شبیه باتلاق باشه.