یادداشت

        شخصیت جلال برای من یک دوست‌داشتنی بی‌تعارف هست که گاها درحال عصبانیت و بی‌حوصلگی از وضع‌موجود جامع‌اش برای دیگران قصه‌گویی می‌کند.
و این اولین کتابی که بعد از بی‌پرده‌بودن آل‌احمدِ خسی‌درمیقات و مدیر‌مدرسه، خبری از اون ویژگی بارزش نبود.
کتاب اولشه و انتظاری از خلق بهترین‌ها نمی‌ره. با این حال صداقت قصه‌"زیارت" و داستان‌گویی بشدت عالی قصه"تجهیز‌ملت" باعث شد که این کتاب برام تبدیل بشه به: انتخاب بدی نبود اما ناپختگی زیادی توی بیشتر سطر‌ها دیده میشه!

دوقصه اشاره شده رو پسندیدم و باید دید توی کتاب از رنجی‌که‌می‌بریم، جلال‌خان چه چیزی رو قراره از هنرنمایی‌ خودش رو بکنه...