یادداشت نگین خزایی

        یا حق
  از اسم کتاب هم‌میشه به  اینکه محتوا  غمگین هست پی برد...
با وجود اینکه شروع مطالعه سال بلوا دقیقا در روزهایی بود که غم مهمون زندگیم شده بود اما انقدر قشنگ بود که به مطالعه ادامه دادم.
داستان این رمان ارزشمند در قالب خاطراتی در ذهن شخصیت اصلی( نوشافرین) روایت میشه،نوشافرین درگیر یک عشق ممنوعه میشه  اما در عین حال برای معشوق هر کاری میکنه.
اما موضوع فقط عشق ممنوعه نیست! محدودیت های تحمیل شده بر زنان هم به شکل زیبایی روایت شده.
 قلم آقای معروفی انقدر قویه که میتونیم حین مطالعه تک‌تک صحنه ها رو تصور کنیم جوری که انگار زندگی خودمونه نه صرفا یک رمان.
 به نظرم اثر ارزشمندی بود.
 ***
دیالوگ ماندگار قصه
 من چه یادی دارم؟ چرا یادم به وسعت  همه تاریخ است؟
چرا آدم ها در یاد من زندگی می کنندومن در یاد هیچکس نیستم؟