یادداشت عطیه کشاورز

        روز حلزون دو راوی داره. دو زن که به وسیله‌ی گذشته به هم مرتبط می‌شن و در حین این روایت از زن سومی هم حرف می‌زنن که نقش تاثیرگذاری در اون گذشته داره.
داستان براساس کشمکش‌های درونی و ذهنی این دو زن پیش می‌ره که به‌خصوص تو بخش‌های اول کتاب تفکیک کردنشون برای من سخت بود! 
به‌طور کلی در این دست از رمان‌ها از دیالوگ پرهیز می‌شه و نویسنده تلاش می‌کنه داستان رو در ذهن کاراکتر پیش ببره که این مسئله می‌تونه ریتم قصه رو کند بکنه. این جنس پیش‌برد قصه موافقین خودشو داره اما می‌تونه برای بخشی از مخاطبین هم حوصله‌سربرباشه.
با این‌که یکی از روایت‌ها از دیگری برای من خوش‌خوان‌تر بود و بخش دوم جالب‌تر از بخش اولش پیش‌ رفت؛ و باتوجه به این‌که از روایت‌هایی که با کشمکش ذهنی پیش می‌ره لذت می‌برم اما این کتاب رو جز کتاب‌های معمولی می‌دونم.