یادداشت کتاب‌فام
1404/4/15
۱۶۸ صفحه در ۴ ساعت و ۳۰ دقیقه.
«مونته دیدیو / Montedidio» یک کلمه‌ی ناپلی‌ست به‌معنای «کوه خدا»، و این رمان کوتاه سورئال و بسیار جذاب «اِری دِلوکا»، برخی از جذابیت‌های بی‌گناه «سنت اگزوپری» و بسیاری از تاریکی‌هایی را داراست که ادبیات اروپایی وارث آن است.
تمامی کتاب، یادداشت‌های شبانه‌ی راوی داستان است. پسری ۱۳ساله، در آستانه‌ی مردانگی در دنیایی منزوی و داستان کتاب در «مونته دیدیو» یا همان کوه خدا یا محله‌ی پله‌ها، در ناپلِ ایتالیا در ۱۹۶۰ رقم می‌خورد. و همان‌طور که اصولن «دلوکا» قلم می‌زند، داستانی‌ست بسیار ساده، موجز، با شخصیت‌ها و افت‌وخیزهایی اندک در فضای زمانی و مکانی محدود، با زبانی ساده و بی‌پیرایه اما سرشار از حسّ و عاطفه.
داستان «مونته دیدیو» شور درونی راوی بی‌نامش را شرح می‌دهد: بومرنگی که به‌عنوان هدیه از پدرش دریافت می‌کند که استعاره‌ای‌ست ساده و زیبا و بیان‌گر آزادی، امید و اشتیاق ذاتی‌اش به رفتن و فرار و همچنین پوچی و بیهودگی آرمان‌ها و آرزوهایش چرا که مهم نیست چقدر با قدرت پرتابش کنی و چقدر از تو فاصله می‌گیرد، باز به تو برمی‌گردد.
«دلوکا» نویسنده‌ی بسیار موفقی‌ست که دستی هم بر آتش سیاست دارد اما «مونته دیدیو» فی‌نفسه یک رمان آشکارا سیاسی نیست و سخت می‌توان تجسم کرد که این رمان از زیر قلم «دلوکا»یی بیرون آمده که خالق رمان‌های سیاسی متعددی‌ست. درهرصورت این رمان، افسانه‌ی اخلاقی ملایمی‌ست که با رئالیسم اجتماعی به تصویر کشیده شده است، رئالیسمی که با عنصر آرامش‌بخش فاصله‌ی تاریخی تعدیل شده است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.