یادداشت محدثه محمدزاد
1401/4/23
هو اللطیف
بیش از هر چیز، پی‌رنگ قوی داستان، توجهم را جلب کرد و پس از آن، شخصیت‌پردازی ماهرانه!
پی‌رنگ با استفاده از چند نشانه‌ی ویژه، انسجامش به‌خوبی حفظ می‌شود و خیلی از اوقات، به‌وسیله‌ی گفت‌وگوها پیش می‌رود. اگرچه پیچیدگی پی‌رنگ در حد درک نوجوانان است اما لذت فهم آن، به‌گمانم بزرگ‌سالان را هم به وجد می‌آورد.
شخصیت‌پردازی خلاقانه است. نویسنده دست گذاشته روی نوع خاصی از شخصیت. و همین، فرصت خلاقیت را به‌طورکلی برای او بیش‌تر فراهم می‌کند. البته من ذهنم درگیر شد که چه‌قدر این رمان از لحاظ علمی و عینی، معرف واقعی افراد مبتلا به اوتیسم است.
موضوعات مطرح‌شده نیز به‌غایت قابل تامل و جالب توجه اند: سوگ/فقدان، احساسات/ارتباطات و همین‌طور زندگی افراد مبتلا به اوتیسم، چه‌گونگی برخورد با این افراد و..
نکته‌ی بسیار مهم دیگر در رابطه با مدرسه و نوع آموزش‌ها، مشاور و جدا نکردن این‌‌گونه کودکان و دانش‌آموزان از دیگران است.
در مجموع، کتاب فراتر از انتظارم بود و حتی شگفت‌زده‌ام کرد! شُکر.(:
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.