یادداشت MDHtv

        این ما انسان‌ها هستیم که داریم تیشه به ریشه‌ی خود می‌زنیم و شاکله‌ی جهان را از عمق می‌جویم: خودخوار، خودِ ماییم. کنجکاوی، افراط و خودپرستی‌های انسان به خوبی در این اثر به تصویر کشیده شده است.
در این کتاب دو داستان وجود دارد. داستان اول و دوم با فاصله‌ی صدسال از هم روایت می‌شوند.
در داستان اول علم و در داستان دوم هنر دست به اعمالی غیر انسانی می‌زنند. در داستان اول پزشکان می‌خواهند با قطع کردن سر بیماران سرطانی در نه ثانیه‌ای که سر زنده و فکر می‌کند عضوی از بدن است، واقعیت پس از مرگ را بفهمند. و در داستان دوم هنرمندانی با قطع کردن اعضای بدن قصد خلق اثری هنری دارند.
ایده‌ی این کتاب بسیار جذاب و خلاقانه بود. فضایی دارک و بعضی مواقع طنز داشت. اما کاش این ایده را نویسنده‌ای بهتر می‌نوشت. نه شاهکار است نه کتابی خیلی‌خوب اما یک‌بار خواندنش ضرری ندارد و می‌تواند سرگرم کننده و جذاب باشد.
واژگان و جملات این کتاب در چندین جا مشکل داشتند که این بی‌دقتی ناشر  را می‌رساند!