یادداشت Alexy Silver-Phoenix

        کتابی به شدت سطحی که مثلا قرار است از داستان‌ها و فرهنگ کهن ایرانی دفاع کند. مقایسه‌ی سندباد از هزار و یک شب ایرانی با تن‌تن، خبرنگاری که در سطح جهانی محبوب است به شدت مضحک و بی‌منطق است. این که ما توان رقابت در داستان‌سازی و خلق شخصیت‌های تاثیرگذار بر جامعه را به آمریکا واگذار کردیم دلایل زیادی همچون رسانه‌ی قوی‌تر آمریکا دارد؛ اما نباید از حق گذشت که آن‌ها در خلق شخصیت و داستان هم قوی‌تر کار کرده‌اند. اگر اینطور نمی‌بود بدون شک مردم به سوی شخصیت‌های ایجاد شده در کشور خودمان که با فرهنگ خودمان بهتر جوش می‌خورد می‌رفتند. حال جدای از اینکه این کتاب مانند دشنام‌های فرد شکست خورده در لحظات آخر یک رقابت است باید به این اشاره کرد که شخصیت تن‌تنی که در این کتاب استفاده شده هم به طوری محسوس ضعیف آورده شده تا سندباد را در موضع قدرت قرار دهد. به عقیده‌ی من این کار و امثالهم (مانند انیمیشن راز سیاوش که در آن همین اتفاق با بن‌تن و سیاوش افتاده بود) نه تنها باعث ایجاد علاقه به داستان‌ها و شخصیت‌های ایرانی در نسل جدید نمی‌شود بلکه او را از آن بیزار و دل‌زده می‌کند. این کار باعث می‌شود تا نسل جوان هم کتاب‌های قدیمی ایرانی مانند هزار و یک شب و شاهنامه را کنار بگذارد و هم کتاب‌های نویسندگان حال کشورمان او را شیفته‌ی خود نکند. خلاصه‌ی کلام اینکه تلاش به تخریب دیگران باعث بهتر شدن ما نمی‌شود.