یادداشت امیرمحمد نوروزی

        همیشه تعریف کتاب های رولد دال رو شنیده بودم، ولی راستش هیچ وقت فکرش رو هم نمی‌کردم یه کتاب با من کاری کنه که یکی از مرخصی های سربازیم بخاطرش به باد بره :))) . اقای رولد دال فقط یه داستان ننوشته، بلکه  انگار به طرز شگفت انگیزی دوربینِ قصه گو رو داده دست یه کودک که ماجرا رو روایت کنه. و چقدر این بیان روون و جذاب کودکانه با تصویرگری های کوئنتین بلیک خوب و درست در هم آمیخته، جوری که انگار تصویرگر کتاب هم درون داستان زندگی کرده و فریم به فریم از کاراکتر های قصه عکس گرفته! کوئنتین بلیک در عین سادگی به کوچیک ترین جزئیات و توصیفاتی که نویسنده بهش پرداخته به درستی توجه کرده و چیزی رو از قلم ننداخته، خط و خطوط طراحی های کتاب بی تکلف و پر از حسه، تا اون جایی که دوست دارم بعضی هاش رو قاب کنم و بذارم جلوی چشمم.
غافل‌گیری های کتاب خیلی فراتر از انتظارم بود. مثل سریال های دنباله داری که دلت میخواد پشت هم ببینی آخر هر بخش دوست داشتم کتاب رو ادامه بدم .