یادداشت کتاب‌فام

        «محاکمه‌ی خوک»، یک رمان تاریخی بر اساس مستندات واقعی‌ست. «اسکار کوپ-فان» در این پنجمین رمان خود، موضوع تاریخی محاکمه کردن حیوانات را که از قرن سیزدهم تا هجدهم در فرانسه و سرتاسر اروپا رواج داشت نقد می‌کند. بسیاری از صحنه‌های کتاب با پشتوانه تحقیقاتی‌ای که انجام داده، نمونه‌های نمایشی‌شده‌ی گزارش‌های واقعی از صحنه‌های دادگاه‌ها هستند.
‌
این متن کوتاه از چهاربخش و یک پایان هولناک تشکیل شده است و با دست‌گیری خوکی با دهانی‌ خون‌چکان که نوزادی را گاز گرفته و کشته‌ست آغاز می‌شود؛ دستگیر و زندانی‌اش می‌کنند و سپس به پای میز محاکمه‌اش می‌کشانند. خوکی که با او همانند یک انسان رفتار می‌کنند، خوکی که شاکی خصوصی دارد.
زیر سؤال بردن امر مهملی مانند محاکمه کردن حیوانات، به نویسنده این امکان را می‌دهد تا مجموعه‌ای از پدیده‌های اجتماعی دیگر، به‌ویژه جدایی چندبُعدی حیوان از انسان را در خردگرایی دکارتی و وارث فلسفی آن یعنی روشنگری، در دوره‌ای که بیشترین تعداد محاکمه‌ی حیوانات انجام شد را تجزیه و تحلیل کند.
با توجه به لال بودن متهم، زبان و گفتار در مرکز تأمل متن در مورد شکاف بین انسان و حیوان قرار گرفته است. «کوپ-فان» به‌ویژه از طریق زبان، با بهره بردن از پیش‌فرض غیرمعمول متن، نگاهی کمیک می‌اندازد به اصرار سیستمی قضایی که قصد بر قابل درک کردن خشونتی بی‌معنا دارد، الزامی که اینجا به‌خصوص در مورد خوک داستان ما ارضانشده باقی می‌ماند. و علاوه بر این، آثار «میشل فوکو» به‌عنوان مرجعی بینامتنی برای رمان، خصوصن در بخش‌های دوم تا چهارم که محاکمه، شکنجه و به دار آویختن متهم صورت می‌پذیرند، بزرگ جلوه می‌کند.
‌
محاکمه‌ی خوک مملو است از قاضی، هیئت منصفه، وکلا، شاهدان و جمعیت مشتاق؛ اینجا شاید جایی باشد که متن «کوپ-فان» به آن مرحله‌ی آخرالزمانی خود می‌رسد و در بخش چهارم کتاب، «شکنجه» است که حالت کمیک داستان، با حضور جلاد و مردمی برای تماشای شکنجه و اعدام خوک جمع شده‌اند، جای خود را به سادیسمی عمومی می‌دهد که بار دیگر آشکارا مضامین فوکویی را آشکار می‌سازد.