یادداشت مِمول هلمز 🌱

        سلامی دوباره بر بهخوانیان
حالتان؟احوالتان؟
باز بنده ی حقیر معلوم الحال با یادداشت روده درازانه دیگری برگشتم ،از آنجا که از آخرین یادداشت بنده ۲ روز نیز نگذشته است گمان می‌کنم به سندروم یادداشت بی قرار پیش از مدارس دچار گشتم.
بگذریم بهتر است برین سراغ بحث اصلی و چه بحث اصلی بهتر از داستان های جناب بوش،مردی با قلمی برای تمام فصول!
نمی‌دانید چقدر دلم برای این سبک خاص  تنگ گشته بود، حالتی دارد  که گویا درحالی که با  جناب نویسنده چای و شکلات(شکلات قهوه ای نه شکلات سفید) می‌خورید  روبه روی شما نشسته و برایتان داستان میگوید و قطع بر یقین  احساس شنیدن داستان پیوندی عمیق تر میان راوی و مخاطب ایجاد می‌کند تا صرفا خواندن داستان! البته گر ز حق گذر نکنیم چنین قلمی تنها دلیل موفقیت و جذابیت اینچنینی داستان های جناب بوش نیست،شخصیت پردازی ها نیز  با دقت  و کمالات انجام گشته و داستان هم پایان جذاب و روند هیجان برانگیزی دارد ، میان صفحات این کتاب اما عطر حضور شخصیت های پیشین را (مجموعه راز)به وضوح حس میکردم، شخصیت هایی که نمی‌دانید چقدر دلتنگ حضورشان بودم،هرچند کم اما حس کردن دوباره آنها به طرز عجیبی برایم لذت بخش بود. البته شاید از سر محبت های پیشین به جناب بوش کمی در تعریف و تمجید هایم درحال زیاده روی باشم،در نتیجه شما که صدالبته از بنده حقیر عاقل تر هستید،بهتر است به یادداشت های دیگر نیز نگاهی بیندازید به هرحال کتاب یک مبحث سلیقه ای است و من هم یک انسان متمدن (وی درحال تلاش است تا مردم را گروگان نگیرد و آنها را به زور و تهدید به قتل مجبور به خواندن کتاب های آقای بوش نکند)
خلاصه  داستان بسی جذاب بود و جالب ، هرچند که یک جور های یک کمکمی بگویی نگویی کتاب اسم این کتاب راز است را بیشتر دوست داشتم اما قطعا این چیزی از ارزش های این کتاب کم نخواهد کرد.
حال مثل همیشه از آن جا که بار دیگر با موفقیت مقاومت کردید و  یادداشت های این پریشان احوال را خواندید و با مشت توی دیوار نکوبیدید(شاید هم کوبید که امید دارم این گونه نباشد) یک🍨 تقدیم به شما.
پ.ن:تصویری که همراه با یادداشت به اشتراک گذاشتم توصیف کاملی از چهره ام هنگام خواندن کتاب و هنگام فهمیدن رده سنی آن است که طبیعتا برای افراد کمی پایین تر از صدسال است اما خب سن یک عدد است دیگر....