یادداشت فاطمه روحی

        من مجله خوان نیستم 
فقط تجربه خوندن  سه/ چهار تا شماره از مجله  «همشهری» و مجله  «کرگدن» رو دارم. ولی خوندن این چند شماره هم برای من جدی نبود. این شماره ها رو خوندم که فقط خونده باشم نه این که تصمیم بگیرم  مجله خوان بشم و هر ماه، هر فصل و... منتظر چاپ شماره جدید یک مجله باشم.

 ولی امسال تصمیم گرفتم تا یک مجله رو انتخاب کنم و از همون شماره اول همراه مجله و داستان و ناداستان هاش بشم.
  بعد از این تصمیم، مجله  « مدام» رو که  از طریق فضای مجازی باهاش آشنا شده بودم رو انتخاب کردم. 

اولین شماره مجله اختصاص داشت به کتاب. به نظرم  موضوعی جذاب تر از این برای اولین شماره وجود نداره. 
( وقتی تصاویر بعضی از  نویسنده ها یا مترجم ها رو میدیدم با خودم می گفتم: اِ این خانمه، اِ این آقاهه😁)

مجله از سه بخش تشکیل شده. 
داستان و ناداستان و مصاحبه (گفت و گو). 
هر سه بخش رو به طور کلی دوست داشتم. علاوه بر تصاویر جذاب، از وجود بارکد ها در مجله لذت بردم.  

از بخش ناداستان:  «خانه ای برای کتاب ها» ، «پیچیده در روزنامه» ،  «به دوستان نا دیده ام »  و از داستان ها: «آخرین قمار» ،  «مارپیچ»،  «کتاب قصه مادربزرگ» ، «جای وصال» رو بیشتر از همه دوست داشتم.

گفت و گو با آقای کتاب فروش هم  جذاب بود. به شدت دلم خواست  به آقای کتابفروش و کتابفروشی ایشون  سری بزنم.