یادداشت اسما نصرالهی روشن

        این کتاب رو زمان دبیرستان خونده بودم و شاید خیلی جوون‌ بودم که کسی انتظار داشته باشه اون رو بفهمم. اما من فهمیدمش و با پایان کتاب حس دلتنگی عمیقی رو داشتم که هنوزم تو وجودم زنده‌ست. نحوه‌ی روایتش خاطره‌‌آمیزه؛ اینطور که از کودکی مردی تا سالمندی اون، به شکل نامنسجم، همراهش می‌شیم، بوی دریا رو حس می‌کنیم و مثل یه پیرمرد، یاد گذشته‌ها می‌افتیم که غم و خوشی رو توامان داشت. نگاه داستان به خاطرات واقعیه، برای همین ما هم احساسش می‌کنیم.