یادداشت عطیه عیاردولابی

        شرلوک هومز با تصویر جرمی برت و صدای بهرام زند.
با همین تصور این کتاب رو خوندم و کیف کردم.
(بله! تلفظ درستش "هومز" است و حرف L خونده نمیشه.)
ولی این کتاب به اندازه کتابهای دیگه هومز رازآلود نبود. انگار سِر دویل دیگه متریال کم آورده بود. با اینکه کتاب رو قبلا نخونده بودم و از فیلمش هم هیچی یادم نبود اما خیلی چیزاش رو حدس زدم. خیلی موارد هم توش یا شانس و یا اقبال بود. جناب دویل اینطوری که داستان اونم از نوع جنایی نمی‌نویسن برادر من.

یه نکته ظریفی رو بچه‌ها باشگاه کارآگاهان دقت کردن؟
یکی از اجداد باسکرویل اسمش ویلیام بود.
ویلیام باسکرویلی شخصیت زرنگ و تیزهوش رمان آنک نام گل بود با روش استنتاجی کاملا شبیه شرلوک هومز.
فقط نمی‌دونم چرا تو این همه شخصیت‌های مختلف ثابت و متغیر مجموعه شرلوک هومز، امبرتو اکو، ویلیام باسکرویل رو انتخاب کرده بود.