یادداشت راضیه بابایی

        یک رمان استخوان دار و محکم و در عین حال لطیف.
شرحی از زندگی حضرت خدیجه(س).
زبان داستان  سنگین ،ادبی و فاخر است. پژوهش پشت سر کتاب  باعث شده وقایع تاریخی درست و به جا در داستان بگنجاند.
فقط اگر اهل خواندن متن های  پر تصویر و دیالوگ و شخصیت های زیاد نباشید و زبان داستان مورد پسند نباشد،خواندن کتاب حوصله تان را سر می برد و نمی توانید تا آخر راه را بروید.
از طرفی فرم نگارش داستان به گیجی خواننده دامن می زند.
داستان از زمانی روایت می شود که  حضرت  درد وضع حمل فاطمه زهرا  را تحمل می کند  و با مرگ حضرت خدیجه به پایان می رسد.در این بین با فلش بک های زیادی مواجه هستیم  و بخش هایی از زندگی حضرت و  پیامبر  ذکر می شود. 
راوی هر بخش متفاوت  است.تا مخاطب می خواهد به خط طولی و زمان روایت عادت کند ،یک فلش بک همه چیز را بهم می زند و باید حواسش را جمع کند تا راوی را پیدا کند و بشناسد. 
 با این حال به دلیل لطافت و نگارش زیبای متن و همچنین پژوهش درست و حساب شده،خواندن این رمان به بزرگسال توصیه می شود.