یادداشت ᥲv𝗂ᥢᥲ;

        دزیره، حماسه‌ای ست که با نخ‌های زرینِ واژگان بافته شده؛ آینه‌ای که نویسنده، تمامیِ ایمانِ هنر خویش را در آن دمید و به رگ‌های این اوراق تزریق کرد. 
در هر سطر، عشقی ناب موج می‌زند، همان عشقی که گویی پروردگارِ واژگان، خود بر انگشتانِ نویسنده حلول کرده است تا سرگذشتِ آن معشوقه‌ی اسطوره‌ای را چون مرواریدی در صدفِ زمان بکشد.
هر سطرش، قبله‌نمایی ست به سوی معبدِ عشقِ ناب.  
و اینک این کتاب، نه روایتی از ناپلئون، که معشوق معصوم ناپلئون است؛ که ناپلئون با شمشیرِ قلم بر صفحه‌های عشق دزیره یورش برده!