یادداشت فاطمه‌زهرا؛

        این یادداشت از دید من ۱۶ سالست:
داستانش جالب بود ، یه زندگی‌نامه و شرح اتفاق‌هایی که برای امیر افتاده بود ، اما به نظر من شاهکار نبود ، هیچ چیز خیلی عمیقی نداشت و فلسفه کتاب سطحی بود و می‌شد برای درک و ارتباط بهتر خواننده از توصیفات دقیق و قابل لمس تری استفاده بشه و به نظرم یه خط داستانی عادی بود. باعث شد که درک و تصورات بهتری از افغانستان و طالبان داشته باشم ولی حین خوندن حس کردم یه چیزی کمه، یه اتفاق که بگیم داستان بر پایه اون اتفاق مهمه ، نه فقط یه زندگی‌نامه.
مطمئنا تو ژانر خودش کتاب بسیار حرفه ای نوشته شده اما به نظر من معروف شدن کتاب تو دنیا صرفا به این دلیل بود که مردم تصوری از جنگ و افغانستان و بدبختی نداشتن، فکر می‌کنم اگر کتابی درباره فلسطین به همین شکل نوشته بشه هم برای مردم تازگی داره و با استقبال زیادی روبرو میشه.
خیلی دلم می‌خواست این کتاب رو بخونم و شاید سنم مناسب نبود که به‌نظرم کتاب کلیشه ای ای بود و می‌تونست متفاوت تر و جالب تر باشه به عنوان یه شاهکار؛ شاید هم انتظارات من بالا بود.
اما اگر معروفیت کتاب رو کنار بذاریم ، خوشحالم که این کتاب رو خوندم ، فضای کتاب در بعضی بخشها قابل لمس بود و یه روایت جالب از جنگ اون زمان خوانده شد و چقدر خوب که فضای جنگ و سختی به گوش دنیا رسید و مورد استقبال قرار گرفت، با اینکه از دید من نوجوان (که خب قطعا کتاب های شاهکار زیادی نخوندم و قطعا با توجه به سنم به طور کامل نمی‌تونم فضا رو درک کنم) میتونست حرفه‌ای تر باشه و زیرکانه تر نوشته بشه.