یادداشت سیده زهرا محمدی

        اولین کتاب وسط جنگ ایران و اسراییل  (: 


قصه، قصه‌ی ملیندای ۱۳ ساله است که توی جشن مدرسه یکی از پسرهای سال بالایی بهش تعرض می‌کنه.
بعد از اون ماجرا و چند خرده‌ماجرای دیگه ملیندا دیگه حرف نمی‌زنه. در برابر خانواده و هم‌مدرسه‌ای‌هاش سکوت می‌کنه. هیچ‌کس از ملیندا نمی‌پرسه چرا شب جشن به پلیس زنگ زدی و چرا حالا سکوت رو انتخاب کردی. هر کی به روش خودش ملیندا رو قضاوت می‌کنه و ازش دوری می‌کنه. 

ملیندا تنها و تنهاتر می‌شه. سکوت‌هاش هم عمیق‌تر. 

کتاب ترجمه‌ی روونی داره؛ اما دلچسب نیست. از این کتاب دو تا ترجمه هست. یکی ترجمه‌ی حمیدرضا صدر و دیگری همین ترجمه. این ترجمه نوجوان‌پسندتره؛ اما اون‌قدر ترجمه‌ی شگفت‌انگیزی نداره که بتونی قلبت رو به کتاب وصل کنی و نذاریش زمین. اگه ترجمه‌های خانم عبیدی آشتیانی از کتاب‌های سارا کروسان رو خونده باشید منظورم رو متوجه می‌شید که کتاب‌های که شخصیت داستان غم عمیقی رو به دوش می‌کشه، چطور مترجم می‌تونه با کلمه‌های انتخابی‌ش قلب مخاطب رو نشونه بگیره که نتونه زمینش بذارش.


نیمه‌ی اول کتاب خوندنش حوصله سر بره؛ اما هر چی می‌ری جلوتر جذاب‌تر می‌شه. 

کتاب رو به همه‌ی دختر و پسرهای نوجوان توصیه می‌کنم. 

خوندن این کتاب‌ها به نوجوان دسترسی‌های زیادی می‌ده. مخصوصاً وقت‌هایی که اتفاق‌های مشابه ملیندا براشون می‌افته و نیاز به کمک دارند.