یادداشت نغمه رحیمی‌پور

        به قول خود نویسنده، ماجراهای آبکی!
با این‌که نویسنده بستر جذابی ساخته با شخصیت عمه زمزم و چنگیزخان و چتر انتقال‌دهنده و...ولی ماجرایی ندارد. چند صفحه‌ی ابتدایی کتاب، سبک داستان مصور است و بعد از استفاده از چتر، سبک، کمیک می‌شود. احتمالا برای ایجاد جذابیت و رفع خلا عناصر دیگر داستان.
در اولین مواجهه عمه زمزم مرا یاد خانم فریزل و اتوبوس جادویی‌اش انداخت که آن مجموعه هم داستان آموزشی و علمی است ولی داستان‌هایش فراز و فرود و جذابیت دارند و این نشان می‌دهد که نوشتنِ داستان آموزشی جذاب و غیرآبکی، نشدنی نیست.
حالا از همه‌ی این‌ها هم که بگذریم، صرفه‌جویی در مصرف آب در چه مصداقی بیان شده؟ ساختمان‌سازی. آیا چنین بستری برای بچه‌ها قابل تجربه است؟ آیا بچه‌ها همه ی موارد اسراف نکردن آب را یاد گرفتند که به سراغ چنین مصداقی رفتیم؟ آیا قرار است بچه‌ها بروند سراغ مهندسین ساختمان و بهشان تذکر بدهند؟ انتخاب چنین ماجرایی چه توجیهی دارد؟
نکته‌ی منفی دیگر کتاب، بدحجاب بودن عمه زمزم است. لزومی نداشت در یک داستان آموزشی، چنین چهره‌ای به شخصیت داده شود.