یادداشت

        کتاب برای عشق به میهن از ویرولی، ترجمه مهدی نصراله.
  در آثار و مکتوبات پژوهشی و نیز در زبان مشترک، عشق به میهن و وفاداری به ملت، وطن پرستی و ملی گرایی به عنوان عبارتی مترادف به کار می روند. این در حالی است که آنها می توانند و باید از هم تمیز داده شوند. 
کتاب برای عشق به میهن، با این جمله آغاز می شود و در طول 232 صفحه به غیر از بخش پی نوشت، تلاش ویرولی در این است که برای ما مفهوم وطن را معلوم کند. 
این کتاب به تفاوت وطن پرستی، ملی گرایی و جهان وطنی می پردازد. مفاهیمی که به ظاهر تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. و در تلاش است به مخاطب این نکته را روشن کند که برای دفاع از آزادی در یک جغرافیای خاص، باید علاقه، تعهد و حسن وظیفه داشت. 
بعد از خواندن این کتاب در گروه میانجی آنلاین باشگاه کتابخوانی ازتا با جمعی از علاقمندان به بحث توسعه ایران به این باور رسیدم که از نظر من وطن پرستی بعنوان یک امر لاکچری و صرفا اخلاقی نیست. بلکه منفعتی جمعی است که ضرورت آن در این است که ما با عشق به میهن مانع از فروپاشی آن شویم. 
در گستره جهانی که شبکه های اجتماعی در حال تزریق اندیشگانی هستند که روح و روان ما را نشانه گرفتند و تا آنجا پیش رفتند که باعث این می شوند که ما حتی دچار آسیب و خطای شناختی شویم. عشق به میهن کتابی است که به ما می آموزد به فهم تازه ای از وطن دوستی برسیم. اندوه و خشم همه ی ما برای فرصت های از دست رفته و آینده ای که شاید آن را هم با فرصت سوزی از دست بدهیم بسیار است. اما خشم تنها  می تواند با  تخریب همراه باشد. اما بی گمان خلقی را بدنبال نخواهد داشت.و ما برای خلق کردن نیاز دازیم به شروع گفت و گو، نیاز داریم فکر کنیم و درباره آنچه فکر می کنیم به گفتگو کنیم. گفتگویی از جنس ایجاب نه سلب برای آینده ای بهتر.