یادداشت بابک قائدنیا

        👍 کتاب بسیار خویی و روانی است و فلسفه رِواقی‌گری یا همان رِواقیون را خیلی ساده و با ذکر مثال‌های امروزی، شرح می‌دهد. نویسنده تلاش کرده رواقی‌گری را به صورت کاربردی معرفی کند و البته فکر می‌کنم در شرایط و اوضاع فعلی برای همه لازم و کارگشا باشد 😉. 
✍️ نویسنده تاکید دارد که رواقیون باور دارند که فقط تقوا و آرامش ارزش دنبال کردن را دارد.
👈 تقوا به این معنا که زندگی را همان طور که هست باید زندگی کرد و از آن لذت برد. 
👈 آرامشی که رواقیون از آن صحبت می‌کنند به معنای بی‌توجهی و بی‌احساسی نسبت به آنچه که در اطراف رخ می‌دهد، نیست بلکه در نظر آنها آرامش ایجاد احساسات مثبت است و این  آرامش در سایه خلاص شدن از شر احساسات منفی به دست می‌آید. 
✍️ به گمان من جمله طلایی کتاب این بود:
ما بر رویدادها مسلط نیستیم، اما همیشه بر نگرش و واکنش خود به آن‌ها، اختیار داریم.
👎 به گمان من، نویسنده موضوع را ببش از حد ساده کرده و برخی پیچیدگی‌های این فلسفه‌ به عمد حذف شده است. افزون بر این، به نظر می‌سد که به این تفکر بیش از حد نیاز  نسبت‌ به سایر تفکرهای مشابه برتری داده شده است.