یادداشت

        رهبر انقلاب سال ۱۳۵۱ در سخنرانی، آیه‌ای از قرآن را می‌خوانند که می‌گوید نباید در جنگ با دشمن روی برگردانید مگر برای اینکه ضربه دیگری وارد کنید و این مقدمه است برای اینکه بگویند نمی‌توان با دشمنان اسلام صلح کرد. در واقع پیامبر (ص) و امام حسن (ع) هم صلح نکردند و فقط آتش‌بس برقرار کردند.

وقتی حکومت به امام حسن (ع) رسید، سپاه ایشان آماده جنگ با معاویه بود. سپاهی که حضرت علی (ع) آن را آماده کرده بود. با این حال شرایط جنگ مهیا نبود. تا جایی که معاویه به فرمانده سپاه امام که قبلاً دو فرزند او را کشته بود، رشوه داد و او از سپاه امام رفت. پس از این وقایع است که معاویه صلح‌نامه را به صورت کاغذی سفید و امضا شده برای امام حسن (ع) می‌فرستد تا ایشان هر شرطی می‌خواهند بنویسند و فقط حکومت را تحویل بدهند.

در مورد آماده نبودن شرایط برای جنگ با معاویه دلیل دیگری هم مطرح می‌شود و آن این است که صلح با معاویه در سال ۴۱ هجری انجام شده و امام حسن (ع) در سال ۵۰ هجری شهید شده‌اند. یعنی امام حسین (ع) از سال ۵۰ تا ۶۱ هجری در زمان معاویه زندگی کردند و در این مدت قیام نکردند.

رهبری می‌گویند که شیعه یعنی حزب امام علی (ع). طرفداران این مکتب در زمان خود حضرت به صورت علنی فعال بودند. بعد از ایشان و پیروزی معاویه، امام حسن (ع) تشکیلات پنهانی شیعه را پایه‌گذاری می‌کنند و شروع به تربیت نیرو می‌کنند. به این ترتیب موجب می‌شوند که این فکر زنده بماند و در طول تاریخ فعالیت بکند تا برسد به امروز ما.