یادداشت نعیمه خانی

        با خواندن این داستان شما هم خواهید خندید و هم عبرت خواهید گرفت!
بریم برای تحلیلش (کل داستان و دو جلد منظور هست) 🚶🏻‍♀️🚶🏻‍♀️🚶🏻‍♀️

داستان از جایی شروع شد یک مرد بعد از خواندن داستان و ها و افسانه های بسیار (و البته تجارب دیگه که ما ازش خبر نداریم) روانش، اضطرابِ معمولی بودن را برنتابید و تصمیم گرفت با خلق یک هویت جدید (پهلوان) معنا و رنگ های جدیدی را بیافریند. اما دنیای واقعی که اطرافیان دون کیشوت در آن زندگی می‌کنند، خالی از معنا و هیجان هست و فقط انسان‌های روزمره را درگیر خودش کرده که خب این رسم پهلوانان نیست.


دون کیشوت تبدیل به نمادی شد که قصد داشت با پوچی زندگی بجنگد و معنای تازه پیدا کند. در طول سفرش هم هرگاه معنای ساخته شده توسط دیگران یا واقعیت به خطر می افتد (دوباره روانِ عزیزش زحمت می‌کشید و یک توهم یا هذیان جدید می‌ساخت و از دون کیشوت محافظت می‌کرد. چیزی که ما در طیف روانپریش ها یا همون دیوونه ها مشاهده می‌کنیم)


اما نویسنده تصمیم گرفته داستان را با صرف تخیل و هذیان جلو نبره و خب اینجا نیاز به یک متعادل کننده بوده که منجر به خلق سانچو پانزا می‌شود که در داستان نماد واقع گرایی است.
(اینجا فرصت کافی نداریم که درباره جدل میان خیال و واقعیت بگیم و می‌گذریم، خودتون داستانو بخونید).


بعد از اندکی تحقیق به این نکته مطابق نظریه روانکاوی درباره داستان دون کیشوت رسیدم: دون کیشوت بازتابی از روان انسان است که میان واقعیت، خیال، آرزوها و محدودیت‌ها در نوسان است. آخر داستانم که می‌فهمیم کی می‌بره (اسپویل نکنم).

در ارتباط با نام پر تکرار دولسینیا هم این چیزیست که به نظرم رسید: از منظر روانکاوی این بنده خدا ابژه دست نیافتنی دون کیشوت بود. از منظر وجودگرایی هم دولسینیا می‌تونه استعاره‌ای از تلاش انسان برای رسیدن به معنا در دنیایی باشه که هیچ معنا یا حقیقت مطلقی در آن وجود نداره.


از منظر دیدگان لکانی هم چیزای جذابی برای تفسیر وجود داره که پیشنهاد میکنم اگر علاقه داشتید مبحث "مواجهه با امر واقعی و شکست" و "تاثیر میل و خواست دیگران بر فرد" رو مطالعه کنید.
همچنین می‌تونید مباحث "آرکی تایپ و سفر های خودشناسی و سایه و نقاب" یونگ رو به روشنی در داستان ببینید.

در نهایت تشخیص دی اس امیه من (کتاب مرجع آسیب شناسی روانشناسیDSM) برای پهلوان اختلال هذیانی هست اونم از نوع بزرگمنشانه!!! 

من بخشی از این کتاب رو با خواهر کوچیکم تجربه کردم و بعد در طول روز بصورت نمایش باهم بازی می‌کردیم (خیییلی جالب شد). پیشنهاد می‌کنم برای بچه ها هم بخونید... می‌تونه جذاب، سرگرم‌کننده و آموزنده باشه.

بدرود :)