یادداشت سَمی

        اوقاتی که دور از نفوذ و تاثیر دیگران سپری می‌کنیم به ما کمک می‌کند خود را بشناسیم و کشف کنیم. می‌توانیم در خلوت و تنهایی خودمان عمیق و مستقل بیندیشیم. در این اوقات است که مجالی برای حل مشکل، آزمایش یا تخیل خواهیم داشت. ذهن، پس از تمرکز عمیق، شکوفا می‌شود ...
.
نمیدونم چرا وقتی موضوع کتابی درباره‌ی تنهایی باشه ناخودآگاه انتظارم از اون کتاب بالاتر میره ولی این کتاب هم که جستارهایی درباره‌ی مزایای تنهایی و خلوت کردن با خود بود؛ بد نبود. در کل انتظار بیشتری از کتاب داشتم ولی خوندنش هم برام خالی از لطف نبود. تمرکز نویسنده بیشتر روی خلوت با خود و بررسی مزایای آن و همچنین تنها سفر کردن بود.
نویسنده سفرهای خود را به تنهایی در چهار شهر مختلف در سراسر جهان بیان می‌کند: پاریس، استانبول، فلورانس و نیویورک...
او به تنهایی قدم می‌زند، کافه می‌رود، کتاب می‌خواند و با آدم ها روبرو می‌شود...
ولی در نهایت حس اینکه چگونه می شود با تنهایی خود تنها بود؟
سوالی که همیشه برای من باقی میمونه ... اینکه با افزایش سن ترس از تنهایی بیشتر میشه یا کمتر... میشه بیشتر به تنهایی عادت کرد یا ترس از اون هیچوقت رهامون نمیکنه...