یادداشت جواد مقدسی

        فکر کنم دیگه همه این کتاب رو خونده باشن!
اولین باری که این کتاب رو خوندم اول دبیرستان بودم و تازه داشتم با دنیای داستان‌ها آشنا می‌شدم. ساعت یازده شب قبل خواب گفتم بزار یه فصل بخونم و بخوابم. ولی خب همونطور که می‌تونید حدس بزنید تا صبح عین دیوانه‌ها مشغول خوندنش بودم!
دو بار دیگه هم این کتاب رو خوندم و باید بگم که اون حس اولیه رو توی دفعات دوم و سوم هم داشتم و این کتاب بازهم برام جذابیت داشت.
تنها چیزی که ممکنه یکم اذیت‌تون کنه، تغییر راوی و زوایه‌دید روایته که باعث می‌شه یکم تو ذوق بزنه ولی کافیه به لحن روایت «علی» دل بدید تا با دردی که تو روایتش هست همراه بشید...