یادداشت فاطمه مجاب

        من از خوندن کتاب لذت بردم و موضوعش رو هم دوست داشتم. اما خیلی طول می‌کشه تا کتاب  در کنار روایت زمان حال، همه‌ی چیزایی که لازم بوده از گذشته بدونیم رو بگه و تام بالاخره با دوست قدیمی و دخترش روبروبشه. اینجا دیگه خیلی سریع می‌گذره در حالی که انتظار داریم بعد از چهارصد صفحه، چیزی که منتظرش بودیم یه کم بیشتر باشه. ضمنا شاید اطلاعاتی که کتاب از گذشته می‌داد اینقد زیاد شد که من چیزی یادم رفته، ولی به نظرم اومد آخرش  تکلیف اون ماموریتی که اول کتاب بهش فلش‌بک زد روشن نشد. این عجیبه چون تو همون فصل می‌گه غمگین بودم که فلانی دیگه نیست که به سوال‌هام پاسخ بده. همین ما رو کنجکاو می‌کنه بدونیم طرف کی بوده و چطور کارشون به اونجا کشیده شده. ولی به این جواب نمی‌رسیم.