یادداشت نیما اکبرخانی

        کتاب درجه یک. برای هر کسی چه کتابخوان‌های حرفه‌ای و چه افرادی که دوست دارند کتابخوان شوند.
من یکی دو سال پیش بود که اسم و معرفی کتاب را از «مجتبی شکوری» در برنامه «کتاب‌باز» شنیدم و در ذهنم ماند. البته که طول کشید تا نوبتش رسید ولی پس از خواندنش جدا ناراحت شدم از اینکه انقدر دیر سراغش رفتم. 
داستان خانمی ست که پس از فوت خواهرش، دچار افسردگی پس از سوگ می شود. پس از تلاش و تقلای بسیار روش خودش را اختراع می‌کند تا جلوی سگ سیاه افسردگی قد علم کند. یک سال مطالعه، یک سال بی‌وقفه هر روز یک کتاب می خواند. از اول تا آخر. 
جالب‌تر اینکه، متاهل هم هست، مادر چهار بچه است و خیلی هم آدم فعالی ست. از اثرات این کتاب اولی همین است «وقت برای مطالعه فراوان است».
از روزهایش، خاطراتش و صفحاتی که با آن‌ها زندگی کرده است نوشته و اثری که پس از یک سال در زندگی و خودش احساس کرده است. 
من چیز خاصی لو ندادم اصلا فرم کتاب قصه محور و قابل لو دادن نیست. باید خواند و صد البته تامل کرد. 
عالی بود خلاصه، از دستش ندهید.