یادداشت محمدحسن

        شروع خوبی داشت و ایده خیلی جالبی داشت. اما هر چی جلوتر رفت یه جورایی خسته‌کننده‌تر و تکراری‌تر شد. اواسط کتاب یه جاهایی واقعا نمی‌فهمیدم پوینت وجود این بخش از داستان چیه. اما با نزدیک شدن با پایانش داستان بازم شروع به بهتر شدن می‌کنه و با این که پایانش یه ذره زیادی خوبه که بخواد واقعی به نظر برسه اما در کل دوسش داشتم.
یه چیزی که خیلی درباره داستان اذیتم می‌کرد نحوه روایتش بود. یه جاهایی زیادی و بیش از حد از توصیفات احساسی استفاده شده و یه جاهایی مطلقا هیچ احساسی توی متن نیست که اصلا این ویژگی رو دوست نداشتم.