یادداشت سارا فاطمی

         زبانم از توصیف زیبایی های کتاب قاصره. محمد صدرای عزیز، محمد صدرای مهربان، چه حیف که تو را کم میشناسم، چه حیف که نه  آنقدر عرفان میدانم نه فلسفه. این نور الهی توست که در پس قرون، در ذهن نادر ابراهیمی جاری میشود، در ادبیات غنی او جا میگیرد، بر کاغذ میریزد و بر جانِ منِِ  پر ابهامِ مرددِ متناقض می نشیند.تو که میگویی انسان از نور ذات خداست. انسان یکی با خداست. این کنجکاوی در باب فلسفه و منطق اسلامی از ارادت به توست. باشد که رهنمون به ایمان و خرد بهتر شود.