یادداشت محیا
1403/11/2
اینقدر خوش خوان و روان و کم حجمه که زود تموم می‌شه و انگار دستت رو گذاشتی زیر چونه تا ابن مشغله برات داستان زندگیش رو تعریف کنه؛ گاهی هم پسته ای چیزی به دهن می‌ندازی و می‌خندی یا متاسف می‌شی.
خوندن این کتاب همراه یک دوست برای من لذت بیشتری داشت و بیشتر خوندش به تنور دلم چسبید. خوشحالم که بلاخره خوندمش.
قلم نادر ابراهیمی هیچوقت پیشیمونتون نخواهد کرد.
(0/1000)
نظرات
1403/11/3
آخ که اسم نادر ابراهیمی می آید حسرت عجیبی در قلبم به تپش می افتد... کاش که در زمان حیات گرانقدرش شناخته بودمش.. کاش هنوز بود.. به راستی کسی وجود دارد که چون او قلم در دستش برقصد و آواز بخواند و اینچنین انسان را به در و دیوار شوق بکوبد؟ به خدا که ابراهیمی یگانه بود و چون او نخواهد آمد... بعید میدانم...
2
1
محیا
1403/11/3
0