یادداشت نرگس عمویی

        سبک نوشتارش جوری بود که دلت می‌خواست یک‌جا پشت سرهم بخونیش و نخوای زمین بگذاریش.
جاهایی از داستان که از اختلافات مادر و دختر ۱۷ساله‌ش می‌گفت، مشکلاتی که به دلیل اختلاف نسل‌ها و دوران بلوغ نوجوان‌ها و استقلال‌طلبی‌شون وجود داره به خوبی نشون می‌داد.
داستان پایه و اساس حقیقی نداشت، یعنی ماورائی شاید حتّی. که یه جاهایی جالب می‌شد.
پایان‌بندیش بد بود و حسابی تو ذوق می‌زد.