یادداشت

        این هم تمام شد؛ یادمه که برای کلاس نویسندگیم باید یه داستانِ کوتاه با موضوع مهاجرت می‌نوشتم که مامانم این کتاب رو بهم معرفی کرد و گفت میتونم ازش الهام بگیرم و توی نوشتنِ داستان بهم کمک میکنه . قلم خانم جزایری بسیار زیباست و ایشون طنزِ خیلی خاصی دارن . طنزی که به اندازه‌ست . چون طنزِ داستان مثلِ نمکِ غذاست؛ اگر زیاد از حد به غذا نمک اضافه کنی ، شور میشه و به دل نمیچسبه . اما خانم جزایری به اندازه‌ی مناسب نمکِ غذا رو اضافه کرده . حتی وقتی یک چیزِ غمگین تعریف میکرد ، سریع میزد توی طنز و احساسِ غم رو می‌شست و می‌برد . تجربه های ایشون و اختلاف های فرهنگی که باهاشون روبه‌رو میشد هم خیلی برام بامزه بود . در کل یکی از بهترین کتاب های دنیاست به نظرم؛ امتیاز: ۵ ⭐️ ستاره؛