یادداشت ‌آوای‌گمشده‌درورق‌های‌فراموشی؛

        یادداشت کتاب "پادشاه پریان" اثر هالی بلک

"کلمات، پرندگان کاغذی هستند که از صفحه کتاب به پرواز درمی‌آیند و در ذهن ما لانه می‌سازند."
وقتی که می‌خواهم درباره‌ی این کتاب چیزی بنویسم، تنها چیزی که در ذهنم نقش می‌بندد هیچ است. هیچی که در آن همه چیز وجود دارد. از جمله
دنیایی متفاوت، شخصیت هایی متفاوت و میوه های سمی ای که گاهی خوردن آنان موجب مرگ و مستی می‌شود.
دنیایی که بی رحمی سراسر آن را پوشانده است. افرادی که طمع و حیله در سر خود می‌پرورانند. پری هایی که با آزار دیگران احساس شادی و سرزندگی، و با موفقیت آنان احساس شکست و حقیر بودن می‌کنند‌.
درست است، بخش هایی از کتاب درست مانند دنیایی‌ست که در آن زندگی می‌کنیم. متفاوت بودن تورا انگشت نما می‌کند و گاهی تو تنها چیزی که احساس می‌کنی غمی است که از متفاوت بودن به تو رسیده است. 
این کتاب شروع دنیایی جدید است که در ذهنم پرورش می‌یابد و من مانند غریبه ای از دور به او می‌نگرم. 
دنیای کتاب آنقدر زیباست که شاید احساس تاسف کنم که همچین جایی برای زیستن وجود ندارد. با همه‌ی سختی ها و رنج هایی که برای یک انسان در دنیای پریان وجود دارد باز هم دلم می‌خواهد آنجا باشم.
پری... موجود افسانه ای که قدرت ها و طلسم های خود را دارد. شاید در ذهنتان فکر کنید طلسم و جادو موجب آسان شدن زندگی می‌شود، ولی آنقدر عواقب آن می‌تواند وحشتناک باشد که حرف خود را پس بگیرید.
چه می‌شود اگر شما را جادو کنند و میوه ای به خوردتان دهند که باعث شود کار هایی انجام دهید که در زمان هوشیاری هرگز به آن حتی فکر هم نکرده باشید؟
چه می‌شود اگر شمارا مجبور کنند سخنانی را بر زبان بیاورید که از گفتن آنان سخت پشیمان شوید؟ یا شمارا مجبور کنند به آنان تعظیم کنید؟ 
حتی نمی‌توانید تصور کنید که دنیا چگونه جایی می‌شد.
کتاب پادشاه پریان به خوبی توانسته است نشان دهد دنیایی که در ذهنمان از پری ها تصور می‌کنیم، آنقدر ها هم خوب نیست. آن پری ها و پرنسس هایی که در دوران کودکی در سی دی ها و تلویزیون ها می‌دیدیم، آن دنیای پر از مهربانی و رفتار های خوب تمام ماجرا نیست. زندگی در دنیایی که در کودکی آرزویش را داشتیم می‌تواند آنقدر رویایی باشد که نخواهیم به دنیای خود برگردیم و در مقابلش می‌تواند انقدر تاریک و وحشتناک باشد که حتی از فکر کردن به آن هم پشیمان شویم.
تمام این ها به چیزی ربط دارد که در ذهنمان نقش بسته است، خوب یا بد؟
در پایان کتاب پادشاه پریان آنقدر نظرم را جلب کرده است و من را در دنیای خود فرو برده است که شاید در آینده کمتر کتابی بتواند این کار را بکند.