یادداشت زهرا ساعدی

        داستان درمورد کارگردانی است که وعده‌ی گرفتن پاداشی بهش داده شده اما گیر بوروکراسی اداری می‌افتد و برای گرفتن این پاداش، ۴ سال وقت صرف و کلی هزینه می‌کند و در نهایت هم به خاطر خبر بدی مربوط به همین پاداش کارش به بیمارستان می‌رسد. 
داستان برای همه‌ی ما که حداقل یک بار سروکارمان به اداره‌های دولتی افتاده قابل لمس بود و امید و ناامیدی مدام رو کامل می‌شد حس کرد. از طرفی درگیری‌های کارگردان با تورم و قسط و وام و مسائل این شکلی دشواری‌های زندگی کارمندی را‌ خوب نشان می‌داد.
مشکل من با داستان نحوه‌ی روایت بود. جزئیات بی‌دلیل زیادی داشت که قابل حذف بودند و روایت هم مثل یک خاطره‌نویسی ساده بود.