یادداشت نیما اکبرخانی

        پایان جنگ پیرمرد.
پاره اول یعنی روایت با زاویهی مغز توی جعبه فراتر از فوق العاده بود.
ادامه‌ی داستان هم مثل باقی کارهای این مجموعه خیل خوب بود، این کتاب چون آخرین داستان بود به نوعی جمع بندی همه‌‌ی مسائل و ارائه‌ی راه حل برای همه مشکلاتی بود که در تفرقه‌ی انسان پیش اومد.
همینطور بیانیه‌ی سیاسی یا همون درون مایه‌ی داستان آقای اسکالزی رو هم شامل می‌شد.
موازنه کوچکتر از این بود که بخواد تهدیدی برای کسی باشه البته به شرطی که اتحادیه یا شورا نخواد دشمن بسازه. به نوعی کلیت داستان هم گویای حال و روز خود بشره ، بشری که حاضر نیست ائتلاف کنه و اون قدر در خدعه و توطئه فرو رفته که واقعا عاقبتش رو خدا به خیر کنه.
بشری که یادش می‌ره و توی شرایط جنگی و کینه ورزی حتی می تونه با بیگانه ها هم ائتلاف کنه تا بتونه منافع خودش رو تامین کنه. اشاره‌ی خیلی واضح به اینکه چطوری از جنبش های پاک آزادی خواهی و استقلال طلبی سواستفاده می‌شه و ... 
مجموعه کلا سیاسی بود ولی این کتاب آخر از همه بیشتر.
نهایتا مجموعه‌ی جنگ پیرمرد باعث شد من ایام خوشی رو سپری کنم. شعارهای کتاب اونقدر کمه و اونقدر خوب استتار شده که می‌شه به راحتی ندیدشون گرفت و صرفا لذت برد.
پایان بندی خوشی هم داشت صد البته که من هیچ ایرادی بهش نمی گیرم. می تونست خیلی بدتر از این ها تموم بشه ولی چه کاریه آدم خوشی مردم رو خراب کنه ؟ :)))) 
در هر حال اگر اهل علمی تخیلی خوندن نیستید خدای نکرده، باز هم گزینه‌ی خوبیه برای چشیدن این ژانر که داستان به شدت خوش خوان و روان و جذابه. اهلش هم که می دونه باید اینو ببلعه.