یادداشت زهرا میکائیلی

        این کتاب‌های انگیزشی که در این چند سال اخیر مد شده‌اند و روز به روز هم بیشتر می‌شوند، یک جورهایی آفت کتاب‌خوانی شده‌اند. والدین و بزرگترها دوستشان دارند چون فکر می‌کنند با خواندن این کتابها احساسات خودشان و فرزندشان را بهتر می‌شناسند و به خودشناسی می‌رسند. اما درواقع بجز لایه‌ی اول ذهن وارد هیچ بخش عمیق تری نمی‌شود و به سرعت هم فراموش می‌شوند.
این از نقد کلی من به کتاب‌های انگیزشی.

در این مجموعه هم همین مسئله را داریم. به عنوان کتاب کودک که فاقد ارزش است، اما ممکن است بزرگسال بتواند از آن استفاده کند. 
چطور؟ برای خودش. یاد بگیرد خشم همیشه هم بد نیست، بابت خشم نباید احساس عذاب وجدان کند یا به بچه عذاب وجدان بدهد، خشم درواقع علامتی است که از رنجش عمیق‌تر یا نیازی برآورده نشده خبر می‌دهد، حمل کردن خشم‌های زیاد و روی هم انباشته تمام نیروی ذهن و احساس ما را مصرف می‌کند و...

همین! انتظار داشتید ۱۰ ورق کتاب چقدر مطلب داشته باشد؟!!
این کتاب‌ها را اگر دوست دارید برای خودتان بخوانید و پیاده کنید. برای بچه همان قصه و مشاهده‌ی رفتار ما بیشتر جواب می‌دهد، آن هم به مرور زمان مثلا در طی ۲۰ سال.😁