یادداشت نرگس منفرد

        شنیدن این کتاب نزدیک به ۷۰۰ صفحه‌ای برای من حدود ۲۲ ساعت طول کشید؛ به‌قدر  شبانه‌روزی که چند هفته کش بیاد. شنیدن کتاب با روایت شنیدنی آقای آرمان سلطان‌زاده تجربه دل‌نشینی بود. 
 "نام من سرخ" یکی از متفاوت‌ترین کتاب‌هایی بود که تابه‌حال تجربه‌شون کردم. فصل‌های اول چون راوی‌‌های داستان در هرفصل تغییر می‌کردن، گاهی خط روایت رو گم می‌کردم (خصوصاً چون در  نسخه صوتی تمرکز کمتر از نسخه خواندنیه) اما تقریباً بعد از شنیدن یک سوم ابتدایی کتاب، کاملاً با داستان و شخصیت‌ها همراه شدم.
نام من سرخ را نمی‌دانم همه دوست داشته باشند یا نه؛ اما شاید هنرمندان حوزه تصویر یا کسانی که عاشق تاریخ هنر شرقند، ارتباط بیشتری با داستان کتاب برقرار کنند. 
فصل آخر کتاب رو زیاد دوست نداشتم و میشه گفت پایان‌بندی داستان رو اصلاً دوست نداشتم. البته بجز چند خط آخر که کمی تسلی خاطرم داد.
در مجموع باید بگم خیلی خوشحالم که این کتاب رو گوش دادم و دوستش داشتم؛ با اینکه شاید نشه توصیه جمعی و موکد به خواندنش کرد.