یادداشت روژان صادقی

        این کتاب همونجوری که خود نویسنده گفته مثل یک دفتر خاطرات روزانه میمونه از زبون کسی که با جورج اورولی که همه به اون عادت داریم کاملا فرق میکنه!
با اینکه کتاب دید کاااملا متفاوتی نسبت به فقر, فقرا و عکس های همیشه شاد از شهر های پاریس و لندن میده ولی خیلی جاها مخصوصا جاهایی که در لندن از اون صحبت میشه خیلی تکراری میشه!
حرف هایی که جورج اورول میزنه مثل همیشه تامل بر انگیزن و مثل تلنگر میمونن ولی روی هم رفته کتاب خیلی خاصی نبود!