یادداشت فاطمه شاهواری

        کتاب خیلی قشنگیه 

فصل اول و دوم به نظر خیلی‌ها معمولیه، و خود مترجم هم اولش گفته:
"با ورود به روایت داستانی فصل دوم است که خواننده مزد صبوری‌اش با آن نقل به ظاهر عینی اولیه را می‌گیرد و آرام‌آرام خط و ربط‌های پنهان متن پیش چشمش گشود می‌شود."

اما یهو فصل سوم اینجوری میشی که چقدر خوب شد خوندمش
چقدر یه انسان می‌تونه قشنگ راجع به این ماجراها حرف بزنه و فصل مشترک پیدا کنه بین همه چی 🥹🥹

فصل سوم نویسنده درباره فقدان همسرش می‌نویسه و این فصل که درباره سوگ و شرح این فراق و اندوهه، خیلی خیلی قشنگ بود.
 به فصل اول و دوم هم ارجاعات بسیار جالبی می‌زنه و واقعا کیف کردم از نبوغ نویسنده تو مثال زدنا و ارجاعاتش.