یادداشت Mohammad Taheri

        للباقی
کامل ترین روایت از زندگی شهید صیاد بود که خوانده ام؛ راحت آن رگ قشقایی صیاد مشخص است که نه خودش و نه پدرش اهل زیر بار حرف زور نمی رفته اند؛ حتی در جایی مثل ارتش که چون و چرا هم ندارد.
صیاد تیپیکالی نظامی است و قبل از انقلاب رشادتش را کاملا نشان می دهد؛ بعد انقلاب هم میدرخشد و محکم پای ایده همکاری ارتش و سپاه می ماند هرچند دست آخر شاید به شکست میخورد از بس که در تنگا قرارش میدهند؛ در این کتاب روند تفاوت ارتش و سپاه در جنگ تا حدی مشخص بوده که در بین فرماندهان وجود داشته.
صیاد عمیقا مخلص است و برای خدا خدمت میکرده و بعد از کنار رفتنش از مسئولیت هم محکم پای کار روایت جنگ میماند. 
صیاد دوست داشتنی.
للحق