یادداشت روناک گلدار

        اول از همه نفس عمیق و تسلیت به دستام چون قراره نابود شن
1-شخصیت پردازی عمیق: همه ی شخصیت ها به اندازه کافی فلش بک های قوی و باحالللل دارن
2- اون حس طنز بین کاراکتر ها: من واقعا سر بعضی پاراگراف ها میخندیدم و اطرافیانم میگفتن: چته؟ به چی میخندی و من به عنوان کلاغ هفتم تک تک استرس هاشون یا هر حسی که داشتن رو درک میکردم و بقیه نمیتونستن درکش کنن
3- نوجوون بودن کاراکتر های اصلی: خیلی ها سر این موضوع به کتاب هیت دادن. ولی یه لحظه به دنیا فکر کنید، نوجوون ها دست کم گرفته میشن. بیشتر جاهای کتاب نشون میداد که ( نوجوون ها هم میتونن ستاره باشن)
اینقدر حال کردم با این مجموعه که هر صفحه استیک نوت داره و همش میپرسن به چه دردی میخوره ؟ حقیقتا خودمم نمیدونم-  و من واقعا با کرکتر کز حال کردم موهای پر کلاغیش عصاش دستکش هاش بک استوریش همه چیششش
جسپر هم که نگم براتون خودم از لحاظ سر به سر گذاشتن شبیه جسپرم