یادداشت

        انگار که هر محرم،شبِ هشت خواندنش فریضه شده باشد.
اسم کتاب به خوبی بیان‌کننده فحواست،پدر و پسر و عشق بی‌مثالی که میانشان است.رابطه‌ای که شبیه عاشق و معشوق،مرید و مراد و کفر است ولی می‌گویم عبد و معبود است.کتاب،به شیوه‌ی به شدت دلناکی تصویرگرِ این رابطه است.از زبان اسبِ حضرت علی‌اکبر روایت می‌شود برای مادر حضرت که در کربلا حضور نداشته.
کتاب روضه است.انقدر لطیف و دلناک نگارش شده که بلاشک با  چشم‌های تار میزبان خطوط کتاب خواهید بود.گمان می‌کنم که سید باوضو نشسته و خط به خط نوشته که از سیاهی کلماتش این‌چنین راهی باز می‌شود درون سرخی قلب،
و سرانجام خواننده می‌رسد به این که پشت بند پدر فریاد کند که حقا،خاک بر سر دنیا پس از تو علی....

می‌شد که بیش‌تر درباره شخصیت و فضایل حضرت علی‌اکبر لابه‌لای خطوط کتاب پرداخته شود.چقدر او را کم می‌شناسیم.اویی که نقل است روز قیامت بقدری از شیعیان شفاعت می‌کند که دیگر نوبت به اباعبدالله نمی‌رسد.
و السلام علی علی بن الحسین...