یادداشت Fa

        آخ از این کتاب... چقدر برای من حس خوبی داشت و تاثیرگذار بود. کافه ژپتو از زندگی و مرگ حرف می‌زنه، و من فکر نمی‌کردم روزی یک کتاب بتونه باعث شه بهم یادآوری کنه که باید زندگی کنم و دلم بخواد که زندگی کنم. 
همه‌چیزِ کتاب برای من عالی بود. شخصیت‌پردازی‌، روند داستان، تعلیق، موضوع، قلم. همه‌چیز. با اینکه کتاب طولانی‌ایه، اما چنان موضوع و روند جذابی داره که اصلا دلت نمی‌خواد کتاب رو زمین بذاری. 
من فقط کمی پایانش رو دوست نداشتم و ترجیح می‌دادم انقدر زود سرهم‌بندی نشه. واقعا بابت احساسات ارزشمندی که بهم داد لایق ۵ ستاره هم هست، اما به‌هرحال بابت پایانش یه نیم ستاره کم کردم. قطعا دوباره میام سراغ خوندنش. خیلی دوستش داشتم.

"زنده بودن این‌جوریه که انگار یک میلیون سال وقت داری. پس راحت هدر می‌دی و می‌گذرونی."

"هیچ آدم زنده‌ای، وقتی که داره زندگی می‌کنه، زندگی رو می‌شناسه؟ هر کدوم از لحظه‌هاشو؟"