یادداشت نرگس عمویی

        "نسخه‌ی مدرن ناطوردشت"
- گاردین
آره، می‌شه گفت همین‌طور بود. یک داستان معمولی. توش اثری از نقطه‌ی اوج داستان یا اتفاقات عجیب و پی‌درپی نیست. داستان یک نوجوون نه خیلی معمولی و می‌شه گفت خجالتی. دغدغه‌های نوجوونی و اولین قرارها و اولین عاشقی و دوستی‌‌ها. 
زبان خودمونی و ساده‌ای داشت. ولی خب این یک‌نواختی داستان و شخصیت منزوی چارلی (شخصیت اصلی) خسته‌کننده می‌شد.
ولی فکر کنم کتابشو از فیلمش بیشتر دوست داشتم.