یادداشت محمدحسین خوش‌مهر

        مدت‌ها از شروع خوندن این کتاب می‌گذره. کتاب روی میز کارم بود و گاهی اول روز قبل از این که سیستم روشن بشه، گاهی آخر روز بعد از ثبت ساعت کاری، وسط کار موقع استراحت یا قطعی اینترنت گریزی به این کتاب می‌زدم و چند صفحه‌ای می‌خوندم. تجربهٔ خوبی بود.
از غزل‌های کتاب رو بیشتر لذت بردم. نه از همه‌شون، ولی شعر خوندنی و حتی دوست‌داشتنی کم نداشت.
برای نمونه:

چه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی
مرا از یاد خود بستان بدین خواب فراموشی

ز موج چشم مستت چون دل سرگشته برگیرم
که من خود غرقه خواهم شد درین دریای مدهوشی

می از جام مودت نوش و در کار محبت کوش
به مستی، بی خمارست این می نوشین اگر نوشی

سخن ها داشتم دور از فریب چشم غمازت
چو زلفت گر مرا بودی مجال حرف در گوشی

نمی سنجد و می رنجند ازین زیبا سخن سایه
بیا تا گم کنم خود را به خلوت های خاموشی